16 mei: van Socorro naar Tucson, Arizona: het enige onweer in Amerika

De weerkaarten gaven de vorige avond aan dat een soort van koufront zou stagneren boven Arizona, met de beste kansen in het oosten en zuidoosten van de staat. Na een drive-thru ontbijt van de MacDonalds namen we de weg naar het westen, die klom naar een hoogvlakte. Op deze hoogvlakte zagen we de astronomische schotelantennes van de Very Large Array, die gerangschikt zijn in enkele lijnen, en stopten voor wat foto's, vooral omdat die in de verte vervormd werden door de zinderende lucht vlak boven de grond.

Ook fotografeerden we wat cumulus en buienwolken in het zuiden.

Door afwisselende landschappen van bos, rotspartijen en uitgestrekte vistas bereikten we Show Low in Arizona, waar we het wireless internet op gingen. Het bleek dat zich een lijntje had gevormd met een clustering van pittige cellen ten zuidwesten van ons. De satellietbeelden lieten zien dat we eigenlijk de beste/enige onweersbuien van heel noord-Amerika op de hielen zaten. We probeerden ze in te halen, maar de weg ging nu door een bergachtig gebied met veel bochten en zelfs een respectabele canyon waar de weg helemaal omheen liep, en zo werd het niks. We zagen wel wat bliksems, virga en mammatuswolken. Pas bij Catalina kwamen we voor een bui uit, die uiteraard dood ging toen wij hem wilden fotograferen.

We stonden nog even op een heuvel uit te waaien door de outflow (lees: gezandstraald), om vervolgens op naar Tucson te gaan om het motel op te zoeken. Na amper 500 meter rijden viel ons een vreemde oranje gloed op en de bron, een waanzinnige oranje wolk, lichtte boven ons op. Een noodstop gemaakt, maar het beste was al over voordat we de camera paraat hadden.