23 mei: chase in zuid-Nebraska!

Deze dag stond eigenlijk al vanaf het begin van onze vakantie in de ensemble modellen geprikt als de eerste echte gunstige dag voor severe storms op de Plains na een lange periode van stabiel weer. We startten de ochtend redelijk vroeg met het ontwaken om 9:30, na 5 uur slaap dus. We hadden dit keer voor het eerst wireless in Motel 6 en zo konden we meteen op de kamer al de data checken. De situatie bleek nog steeds gunstig voor het noorden van Kansas en Nebraska. De dryline zou zich goed ontwikkelen en in de loop van de dag van de westelijke Plains naar het oosten bewegen, met passage in noord-Kansas in de namiddag, wanneer de buien zich zouden moeten ontwikkelen. We hebben niet voor midden-Nebraska gekozen vanwege de te sterke synoptische lift, waarbij we vreesden voor te snelle vorming van een lijnvormig complex.
Aldus vertrokken wij om 11:15 via de supermarkt en benzinepomp richting noorden. We reden door het glooiende landschap van Kansas met veel groen gras, dat wuifde in de sterke zuisoostelijke bries. In Salina en Belleville profiteerden wij weer van het wireless internet, en zagen op satellietbeelden en met onze ogen een heel veld cumuli ontwikkelen in ons gebied, een goed teken. De dryline zou nog redelijk ver naar het westen uithangen dus we besloten nog wat westwaards te rijden, naar Smith Center, niet ver van de grens met Nebraska. Hier tankten we nog eens en stonden we bij een motel te wirelessen. De cumuli namen een schuine hoek aan door de verschillen in windsterkte en richting met de hoogte (windshear), een goed teken voor organisatie en de ontwikkeling van rotatie in eventuele onweersbuien. Niet lang daarna, rond 17:30 zagen we de wolkentorens zich om ons heen opbouwen! De radar gaf aan dat een lijntje van buiencellen nog vóór de dryline groeide, en sneller dan de andere cellen. Een zeer explosieve groei van bloemkool was voor je ogen waarneembaar.





Ondertussen nam de wind soms zodanig toe dat er een stofstormpje ontstond. Enkele locals vroegen ons of we storm chasers waren en we hielden een kort praatje. Vijf jaar geleden zouden ze nog vragen wat we we op zaten te wachten en hulp nodig hadden, maar nu is het blijkbaar alom bekend dat er idioten rondhangen als er zwaar onweer verwacht wordt ;-)

We besloten om deze buien te gaan volgen, hopend dat één ervan zou uitgroeien tot de 'cel van de dag'. Er waren wel meerdere updraft torens om ons heen, maar degene die nog het dichtst bij ons zat bleek pulserend maar wel steady, rijzend in een mooi rond aambeeld. We gingen van Smith Center om 18:10 weer iets naar het oosten, fotografeerden de updraft basis en toen naar het noorden, richting Red Cloud in Nebraska.




Door dat mooie western-achtige plaatsje rijdend vingen we de weather radio warnings op voor onze bui, en achtervolgden hem richting Superior. Ondertussen konden we net aan een beginnend regentje ontkomen van een ontwikkelende bui ten zuidwesten van ons. Met witte strepen die hagel aanduiden was onze cel nog steeds interessant, al begonnen nu tussenliggende wolken hem te verdoezelen. We gingen nu naar het noorden richting Fairfield. Maar nu, om 19:45 begonnen andere buien eromheen zwaar uitziende neerslagkernen te produceren. Een oranje scherm van neerslag aan onze linkerkant, en een grijze ronde blob van neerslag aan onze rechterkant, en een mogelijke updraft nog steeds ergens voor ons. Nu begonnen we ook enkele andere chasers te zien.





We stopten nog om een ontwikkelende shelf cloud te fotograferen met de oranje neerslag erachter.... maar in het noorden meende Oscar een meer georganiseerde updraftzone waar te nemen, waarbij het leek alsof er ook een wallcloud en dry slot in zat, dus snel weer op pad!



Weer op de weg naderde de downdraft snel en werd nu ook de zon erg fraai als een bol door een oranje sluier zichtbaar. Terwijl we om 20:00 uur Clay Center in reden om weg 41 naar het oosten te nemen ging er een zeer turbulent, roterend stel wolkenflarden omhoog aan de rand van de ouflow, maar we probeerden dit voor te blijven anders zou de chase snel over zijn. Bernard en Ben maakten foto's door het linker raam, en zelfs Harald die de auto bestuurde schoot met één hand nog wat plaatjes.

Daarna zetten we even illegaal de vaart erin. Er ontstond wat discussie of we dit oranje tafereel met goeie storm structure niet beter nu konden fotograferen en dan over zouden laten komen, of dat we echt zouden proberen ervooruit te komen met kans dat de rode kleur straks weg zou zijn, maar wel een glimp van de mogelijke wallcloud nog kunnen opvangen. We kozen het laatste. Op een zandweggetje voorbij Friend zette Harald de auto neer (half in de sloot) en we begonnen bliksem te fotograferen, terwijl de structuur van de bui subliem te noemen was in het laatste blauwe daglicht rond 21:05, een enorme ronde uitbuiging van een gladde shelfcloud met daaronder duistere wolkenpartijen en bliksem. Achteraf bleek op de radar dat het hele zaakje een lijn geworden was en we net ten zuiden van een kleine bow echo stonden.





We moesten snel de auto in... en extreem zware regenval overspoelde ons. Dat duurde niet zo lang en we fotografeerden daarna de anvil crawlers aan de achterzijde van de bui tot 22:30 uur.







Uiteindelijk zijn we in de late avond/vroege nacht naar Topeka in Kansas gereden voor de overnachting om dichter bij ons volgende target gebied te zitten. Na 3:30 kwamen wij hier vrij uitgeblust aan. We hebben 570 mijl gereden vandaag.