26 mei: chase in noordwest-Kansas!

In het Super 8 Motel in Elk City, Oklahoma profiteerden we van het draadloze internet en na een controle van de data besloten we op pad te gaan naar het midden tot noordwesten van Kansas, dus enkele uren rijden ten noorden van ons. In de GFS modeldata zat een duidelijk signaal van een "dryline bulge" naast een lagedrukgebiedje, er was advectie van hogere dauwpunten in dat gebied en ook een klein maximum in verticale windschering, wat nodig is om de buien een goede structuur te geven en een kansje op grote hagel. De wolkenbasis zou wel erg hoog liggen. SPC had er geen risk area aan gewijd. De NWS in Kansas hield wel rekening met een onweerscomplex in het noorden, 's avond/'s nachts, op de low-level jet.

Een drive-thru ontbijt bij de Sonic in Clinton, OK en op naar het noorden met Oscar als bestuurder. In het noordwesten van Oklahoma moest er uiteraard een fotostop gemaakt worden omdat Oscar de naam van zijn vriendin (Carmen) op een wegwijzer zag staan :-)
Deze gelegenheid grepen Harald en Bernard aan om op de achterbank nog twee uur lang het kaartspel handjeklap te spelen, waarbij één gewonde viel (die won wel!).
Eindelijk in Great Bend, Kansas aangekomen hebben we de data nog eens bekeken. Er had zich een lijntje gevormd van buien op de dryline, en een aantal buien in Colorado. Ook lag er een veld van bewolking in het noordwesten van Kansas met een mogelijke beginnende cel. We besloten dat het er nog steeds het beste uitzag voor dat gebied, en gingen met de I-70 naar Hayes, waar we nog eens keken. Van daar uit was er al een aambeeld te zien en op de radar zat een cel, en SPC had het gebied nu in een Tornado Watch area gestopt.

We namen weg 283 naar het noorden, richting Hill City. Eigenlijk leek de structuur wat slap, een aambeeld met wat mammatus, een mogelijk oude 'vershelfde' mesocycloon, wel een rain-free base maar geen stevige updrafttoren erboven. Bij een mooi uitzichtpunt stapten we om 19:10 uit de auto, na al 360 mijl te hebben gereden. Eerst met het doel de mammatus te fotograferen, maar al snel bleek er wat interessants ons op te vallen aan de rain-free base. Harald zette ondertussen zijn timelapse fotografie op. Bernard verdween langs het zandpad richting heuvel.





Een fraaie zuignap-vormige wallcloud, echter zonder zichtbare rotatie (net iets zichtbaar in de timelapse van Harald), kwam uit een ronde gewelfde opening in de wolkenbasis. Neerslag viel slechts op afstand. Bliksempjes gingen door de wolk. Een zeer fraai gezicht! Het geheel verplaatste zich ook amper, dus we hadden ruim de tijd om te fotograferen en ook nog van het aanzicht te genieten.

Bernard keerde terug en we kregen gezelschap van een Amerikaan, een oud docent meteorologie ergens in Kansas die eind jaren 80 nog gechased had. Aardige man!
Af en toe trok de inflow wind wat aan zodat het stof over de weg begon te blazen.




Rond 19:45 uur begon de structuur van de updraft basis steeds rommeliger te worden, doordat de outflow van de neerslagzone eronder stroomde. Andere cellen om ons heen begonnen nu ook wat bliksem te produceren. We groetten de Amerikaan en gingen iets naar het noorden om daar een zandpad te nemen naar het oosten.




Bij een verlaten huis waagden we het erop de bliksems te fotograferen bij het nog schemerende licht en de oranje gekleurde horizon. Dit blijkt altijd weer een kwestie van Murphy of mazzel. Zodra je je lens ergens op richt gaat die haard tijdelijk dood, om ergens anders op te spelen maar tegen de tijd dat je daar zat van bent en de camera gaat verstellen komt dan toch die bliksem..... Met digitaal kost het niet zoveel meer dan wat batterij energie om de hit rate wat te verhogen. Harald schoot ook film en wel 7-8 rolletjes vol....!






Wij bleven op deze stek totdat rond 21:00 uur een neerslagzone over kwam schuiven. Dit ging gepaard met een dichterbij exemplaar van een bliksem die de stroomkabels boven ons kort een suizend geluid deed maken!! De auto in!
Rijdend door lichte regen op de zandweg zagen we zeer fraaie oplichtingen en inslagen om ons heen, in het schemerlicht. We wilden voor de bui uit gaan staan om opnieuw bliksem te fotograferen, eerst een poging van Harald en Bernard zittend in de auto met hun camera op statief buiten. Dit duurde maar kort of er begonnen hagelstenen ter grootte van knikkers op de auto te tokkelen. We zijn toen maar een stuk verder gereden en tussen Zurich en Plainville een fotosessie van bliksem gehouden.








Een late avondsessie vond nog plaats bij het plaatsje Agra ten oosten van Phillipsburg, waar we wilde bliksems zagen. Natuurlijk misten we de besten, maar toch hadden we een aantal aardige catches, later met de telelens.



Omdat we in Phillipsburg een motel zagen en aan onze nachtrust toe waren, trokken wij hier in. Een dag met lage verwachtingen maar een happy end! Onze reisafstand deze dag: 453 mijl. Nadien bleek dat onze cel eerder een landspoutachtige tornado heeft gegeven, en meldingen van hagel en zware windstoten.

[foto's genaamd jjjjmmdd_nr.jpg in onze blog zijn gemaakt door Oscar. Deze keer niet alle stofjes op de sensor weggekloond...]